Infrastructuur in ontwikkeling, hard werk

Rond de rivieren Agger, Leppe en Sülz was de Grauwacke eeuwenlang een belangrijk bouwmateriaal. De kerktoren van de Sint-Severin parochiekerk werd in 1156 gebouwd met Grauwacke. De kerk werd in hetzelfde jaar ingewijd. Documenten uit 1633 tonen aan dat er toen al op Brungerst Grauwacke commercieel werd gedolven. De slechte wegen maakten vervoer vrijwel onmogelijk. Alleen met de grootst mogelijke krachtsinspanning konden de paarden de zware karren over de heuvels trekken. De spoorwegen zorgden voor economische vooruitgang. Hoe korter de afstand van een groeve tot een station was, des te eenvoudiger en goedkoper was het vervoer van de zware producten.

Naarmate de industrialisering toenam, ontstond er ook een steeds dichter netwerk van wegen en spoorverbindingen in de Pruisische provincie aan de Rijn. De Grauwacke kon nu worden gebruikt als ballastlaag, steenslag en split. De nieuwe afzetmarkten beloofden hoge opbrengsten en al snel werden nieuwe steengroeven ontsloten. Voor de Eerste Wereldoorlog was er ver buiten de grenzen van het Duitse Rijk grote vraag naar Grauwacke uit het Bergische Land. Maar in de jaren 1920 en 1930 was de afzet afhankelijk van grote conjuncturele schommelingen.

In de groeven waren er arbeiders die struiken en grond van de rotsen haalden en het steenafval naar grote steenbergen brachten. Andere arbeiders braken de steenblokken uit de hellingen om ze vervolgens met grote inspanning in handzame blokken te hakken. Om de blokken uit de hellingen te halen, werd ook buskruit gebruikt. De splijters verwerkten voor hun open hutten de stenen tot de gewenste producten. Tijdens een werkdag van twaalf uur konden ze een halve kubieke meter Grauwacke verwerken. De steenhouwers deden het fijnere werk. De smeden aan hun rokende smidsvuren zorgden voor de reparatie en het onderhoud van de gereedschappen.

In 1890 werden er voor het eerst Italiaanse arbeiders aangeworven voor het werk in de groeven. Tijdens de beide wereldoorlogen moesten krijgsgevangen en buitenlandse dwangarbeiders het gevaarlijke werk in de steengroeven doen. Meestal hadden ze geen ervaring, de verzorging was slecht en de arbeidsomstandigheden waren mensonwaardig.

De Grauwacke is dan ook een afspiegeling van onze geschiedenis.